Na heel veel op de site van Carl Arendt te hebben gelezen moet ik er toch maar eens aan geloven. Een eigen micro layout.
Zo'n layout kan je toch even wat sneller wat aan doen dan aan een grote baan. Mijn bedoeling is om zoveel mogelijk te hergebruiken.
Zo is bijvoorbeeld het hout voor de bak van een overige plaat die op zolder stond.
Ook lijkt het mij een mooie mogelijkheid om nieuwe technieken te proberen.
Heel veel weet ik er niet over te schrijven dus nog een paar plaatjes om het af te sluiten ;).
Groet,
Coen
Dat ziet er veelbelovend uit jongen.
Ik blijf je hiermee volgen.
Succes verder!
dat ziet er heel goed uit
Boekenplankbaantje... wie begon daar ook ooit al eens mee op BNLS? Oh ja, ikke! 🙂
Leuk Coen! 😉
Waar is dat plankie gebleven?
Dat is doorgegroeid naar Cornfield Yard. Van dit:
Naar dit:
🙂 😉
Nietdiep linken huh. wil bnls niet hebben
Ohhhh....
Boekenplankbaantje... wie begon daar ook ooit al eens mee op BNLS? Oh ja, ikke! 🙂
Leuk Coen! 😉
Toen ik de titel las moest ik ook gelijk aan jouw denken....
Maar het is wel degelijk een andere boekenkast..... ;D
Jeffrey
Bedankt voor alle reacties.
Vandaag een draaischijf aan het maken van een cd. Aangezien de shay toch met de mooie kant voor moet staan, heb ik geen last met polarisatie.
Groet,
Coen
Hi Coen, ga je de draai schijf elektrisch aangedreven maken?
Of misschien met de hand laten draaien?
CD speler er onder bouwen misschien?
Hey Hans.
De draaischijf word handmatig. Wel zo makkelijk.
Het idee komt (natuurlijk) van de site van Carl Arendt:
http://www.carendt.com/articles/faq-make-a-turntable-from-a-cd/
Het is misschien een idee om als draaipunt/spanningafname een 6mm Jackplug met chassisdeel te gebruiken....
Klik je de schijf gewoon op het chassisdeel.
Ton
Weer eens een update:
De rails is geschilderd en geballast met een mengsel van zand en tegellijm. Dit was een experiment wat ik zelf er vrij geslaagd uit vind zien.
Voor de rest is er ook bedacht wat het verhaal achter dit lijntje is:
De spoorweg was origineel een verbinding tussen een Goudmijn en een klein stadje zo rond 1890. Toen mijnwerkers langzamerhand op mysterieuze wijze ziek werden, werd de mijn gesloten in 1909. Pas vele jaren later kreeg de Amerikaanse overheid interesse in de mijn. Na onderzoek kwam men erachter dat de mijn vol met uranium zat. Dit kon men goed gebruiken en daarom werd de lijn weer opnieuw geopend.
Naast het station waar alle vracht word verwerkt is er ook een kantoortje gebouwd waar geologen en wetenschappers de uraniumerts testen en bestuderen. Daar moet ik nog een interieur voor knutselen.
Op de foto's valt te zien hoe het baantje ook daadwerkelijk op een boekenplank is uitgekomen. Daarnaast nog een paar overzichtsfoto's
Groet,
Coen
Leuk Coen! 😀
